ในทวีปเอเชียจำนวนประชากรเมืองเพิ่มขึ้นราว 44 ล้านคนต่อปี การขยายตัวของเมืองอย่างก้าวกระโดดเป็นสาเหตุของปัญหาทั้งด้านการจัดสรรทรัพยากรน้ำ และระบบสุขาภิบาลทั้งในเขตเมืองและปริมณฑล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคำนึงถึงการจัดการน้ำ ระบบสุขาภิบาล การจัดหาพลังงาน การใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ การใช้ประโยชน์ที่ดิน ความมั่นคงด้านอาหาร ซึ่งเมืองส่วนใหญ่ในทวีปเอเชียประสบภาวะวิกฤติที่บั่นทอนการพัฒนาอย่างยั่งยืน หลายเทศบาลวางแผนและจัดการโดยแบ่งแยกเป็นสาขาต่างๆ แต่ไม่ใช้แนวคิดแบบบูรณาการ ดังนั้นจึงไม่สามารถใช้ประโยชน์จากการผสมผสานการจัดการทั้ง 3 สาขา NEXUS (ได้แก่ ความมั่นคงด้านน้ำ พลังงาน และอาหาร) และการเชื่อมโยงศักยภาพต่างๆที่เกี่ยวข้องในการดำเนินงาน
สาเหตุสำคัญมาจากความรับผิดชอบและศักยภาพหลายๆด้านขึ้นอยู่กับระดับภูมิภาคและระดับชาติ ซึ่งอยู่นอกเหนือขอบเขตอำนาจของเทศบาลเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านพลังงานและเกษตรกรรม
จากการประชุม Rio+20 ในเดือนพฤษภาคม 2555 ที่ผ่านมา ความมั่นคงด้านน้ำ พลังงานและอาหาร รวมถึงความเชื่อมโยงกันของทั้ง 3 ปัจจัยหลักได้รับความสนใจในเวทีนานาชาติเป็นอย่างมาก และขณะนี้ถือว่ามีบทบาทสำคัญในวาระหลังปี2558 ของ UN (Post 2015 Agenda), เป้าหมาย SDG ต่างๆที่กำลังจะได้รับการอนุมัติ, และงานสัมมนา HABITAT III ที่กำลังจะเกิดขึ้นในปี 2559
เป้าหมายและแนวทางการดำเนินงาน
โครงการมีเป้าหมายที่จะพัฒนาศักยภาพ (ขององค์กรและบุคคลากร) ด้านการจัดการทรัพยากรแบบบูรณาการในเมืองทวีปเอเขียที่ร่วมโครงการ
โครงการเน้นการทำงานด้านความมั่นคงในการจัดสรรน้ำ ระบบสุขาภิบาล ความมั่นคงด้านพลังงานและการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ การใช้ประโยชน์ที่ดิน การวางแผนผังเมือง ความมั่นคงด้านอาหาร นอกจากนี้การแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ การทำงานร่วมกันระหว่างภาคีภาครัฐเอกชนและภาคประชาสังคมที่เกี่ยวข้องถือเป็นสิ่งสำคัญ โครงการแบ่งการทำงานออกป็น 2 ส่วนหลัก ส่วนที่ 1 การกำหนดและพัฒนาแนวคิด NEXUS ซึ่งจะมีการสาธิตโครงการนำร่องถึงกระบวนการในการวางแผนและพัฒนาเมือง ส่วนที่ 2 คือการแลกเปลี่ยนและเผยแพร่แนวทางที่ประสบความสำเร็จนอกจากนี้การแลกเปลี่ยนความรู้และประสบการณ์ การทำงานร่วมกันระหว่างภาคีภาครัฐเอกชนและภาคประชาสังคมที่เกี่ยวข้องถือเป็นสิ่งสำคัญ โครงการแบ่งการทำงานออกป็น 2 ส่วนหลัก ส่วนที่ 1 การกำหนดและพัฒนาแนวคิด NEXUS ซึ่งจะมีการสาธิตโครงการนำร่องถึงกระบวนการในการวางแผนและพัฒนาเมือง ส่วนที่ 2 คือการแลกเปลี่ยนและเผยแพร่แนวทางที่ประสบความสำเร็จ เพื่อให้การจัดการทรัพยากรแบบผสมผสานได้ถูกนำไปใช้ผ่านเครือข่ายที่มีประสิทธิภาพ
รายชื่อเมืองที่เข้าร่วมโครงการ:
– อูลาน – บาตอร์ (จำนวนประชากร 1,200,000 คน), ประเทศมองโกเลีย
– รื่อเจ้า (จำนวนประชากร 2,880,000 คน)ประเทศจีน
– เหวยฟาง/เขตพัฒนาทางเศรษฐกิจบินไฮ้ (จำนวนประชากร 9,000,000 คน/ จำนวนประชากร 150,000 คน), ประเทศจีน
– นครนครราชสีมา (จำนวนประชากร 150,000 คน) ประเทศไทย
– เชียงใหม่ (จำนวนประชากร 150,000 คน), ประเทศไทย
– ดานัง (จำนวนประชากร 770,000 คน), ประเทศเวียตนาม
– เปกันบารู (จำนวนประชากร 1,000,000 คน) ประเทศอินโดนีเซีย
– ทันจุงปีนัง (จำนวนประชากร 230,000 คน) ประเทศอินโดนีเซีย
– นากา ซิตี้ (จำนวนประชากร 180,000 คน) ประเทศฟิลิปปินส์
– ซานตา โรซ่า, (จำนวนประชากร 330,000 คน) ประเทศฟิลิปปินส์
โครงการดำเนินงานโดยการประสานงานหลายระดับ จุดเริ่มต้นในคือระดับเทศบาลท้องถิ่นโดยเฉพาะฝ่ายงานธุรการและการวางแผนจะได้รับคำแนะนำด้านการวางแผนทรัพยากรให้ดีขึ้นในแบบบูรณาการ ครอบคลุมความมั่นคงด้านพลังงาน น้ำ และอาหาร (เกษตรกรรม) ในระดับกลางสมาคมเมือง สถาบันฝึกอบรม และองค์กรพัฒนาเอกชนถือเป็นผู้มีส่วนร่วมที่สำคัญ ในระดับสูงโครงการตั้งเป้าหมายร่วมงานกับรัฐบาลส่วนกลางของประเทศนั้นๆและองค์กรระหว่างประเทศเพื่อจะได้ความมั่นใจว่าเนื้อหาของโครงการได้ถูกหารือในกับการประชุมระหว่างประเทศเช่น Rio+20, วาระหลังปี2558 ของ UN (Post 2015 Agenda), SDG, และ HABITAT III.
การเริ่มต้นทำงานร่วมกับเมืองต่างๆคือการจัดตั้งคณะทำงาน Nexus ซึ่งประกอบไปด้วยตัวแทนจากสำนักงานและแผนกต่างๆที่เกี่ยวข้องหรือการแต่งตั้งผู้ประสานงานหลักระหว่างเทศบาลกับโครงการ โดยการให้คำปรึกษาจากโครงการนี้จะนำ ผู้วางนโยบายในระดับชาติ ภูมิภาคและท้องถิ่นมามีส่วนร่วมในกระบวนการประชุมหารือ คณะกรรมาธิการเศรษฐกิจและสังคมแห่งสหประชาชาติสำหรับเอเชียและแปซิฟิก(UN ESCAP) ร่วมเป็นพันธมิตรด้านนโยบายและ ICLEI SEA รัฐบาลท้องถิ่นสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืน ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นภาคีร่วมดำเนินโครงการ
สนับสนุนงบประมาณโดย
กระทรวงเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนา สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี (BMZ)